FAMILY WIJNGAARDS – VAN HOESEL
The NETHERLANDS 1911 – 1933
Vader en Moeder op hun trouwdag.
My Father, Dr N.C.H. Wijngaards, and my Mother, Mrs L.C.M. Wijngaards-van Hoesel, came from the Netherlands. An early history of their families is presented here.
During the first part of their career they worked in the Dutch East Indies, now known as Indonesia where most of us children were born. On account of the Second World War we lost all photographic records.
The photographs recorded here were preserved in albums of my grandparents.
–+++–
SRAGEN 1933 – 1935
Vader en Moeder in Sragen.
My Father’s first appointment in the Dutch East Indies was as headmaster of a new primary school in Sragen. This is a small town, near Surakarta in Middle Java.
These photographs give a short glimpse of the life they lived. Mother found it very difficult to get used to the hot climate.
It was in Sragen that their first child was born: my elder brother Carel.
–+++–
SURABAIA 1935 – 1939
In the beginning of 1935 my Father succeeded to obtain a transfer to the education system run by the Roman Catholic Mission in the Dutch Indies. He became headmaster of two schools in Surabaia, East Java: one Dutch-language school and a Malaysian-language school.
Surabaia is the second largest city on the island of Java. Its harbour was commercially the main port for the Dutch East Indies.
I was born in Surabaia when Carel was eleven months old. My brother Niek was born three years later.
–+++–
Kijkduin 1939 – 1940
Just before the start of World War II my parents went on a ten-months’ home leave to the Netherlands. They rented a house in Kijkduin, near Scheveningen. The house lay in the dunes near the Dutch coast.
Nothing much happened during that time. The main interest in the photographs of that time is my bother Niek’s rapid growth.
In May 1940 all of us travelled by train to Genoa, there to board a ship back to the Dutch East Indies. One of my earliest memories is that, still in the train in the South of France, we learned about the Dutch invasion of the Netherlands — which happened on the 10th of May 1940 . . . !
–+++–
Malang 1940 – 1941
My Father had been moved from Surabaia to Malang, which also lay in East Java. From now on he taught in the Catholic secondary school on the Tjelaket Boulevard run by the Teaching Brothers of Utrecht.
I remember almost everything from our time in Malang. Carel and I went to a nursery school run by Ursuline Sisters. The highlight of that period was the birth of Aloys.
I remember like yesterday the announcement, on the 8th of December 1941, that Japan had attacked Pearl Harbour. Soon afterwards they invaded the Dutch Easy Indies. This meant we too were at war. Father was drafted into the army. We all went into prisoner-of-war camps. This was the beginning of a five-year gap in our family photographs.
–+++–
The NETHERLANDS 1946 – 1955
During the war my Father was transported to Singapore and later Thailand where he worked on the infamous railway line. My mother and we four brothers lived in three successive camps: Malang (camp Bergenbuurt), Surakarta (camp Sukabumi) and Ambarawa (camp 6). We were only liberated in December 1946 and met up with Father in Thailand in camp Tah Muang.
We repatriated to the Netherlands soon afterwards. These photographs are a selection that show life in the years that followed.
Guus, our fifth brother, was born during this period in Utrecht.
–+++–
Grootouders Wijngaards-Beek
Opa en Oma Wijngaards
Mijn grootouders aan mijn vaders kant waren Carel Jozef Wijngaards en Hendrika Johanna Maria Beek. Ik heb ze beiden persoonlijk gekend, vooral uit de tijd na de tweede wereldoorlog.
Opa Wijngaards was cavalerie officier in het Nederlandse leger geweest tijdens de eerste wereldoorlog. Na zijn pensioen nam hij een kleine tabakswinkel over. Oma Wijngaards was een ernstige, misschien zelfs strenge, vrouw die haar plichten erg serieus opvatte. Uit de oude ‘kiekjes’ in mijn bezit heb ik er een paar uitgezocht die van hun een indruk geven.
Op het eind van hun leven trokken zij zich terug naar Barneveld waar in die tijd zoveel Wijngaardsen gevestigd waren.
–+++–
N.C.H. WIJNGAARDS
Vader na de oorlog
Mijn vader, Dr N.C.H. Wijngaards (1911-1978), werd onderwijzer aan de kweekschool te Hilversum. In Nederlands Indie werd hij hoofd van verschillende scholen. Na het verwerven van meer diploma’s werd hij aangesteld aan de MULO in Malang. Na de oorlog verkreeg hij Middelbaar Nederlands A & B. Hij promoveerde met een doctoraat in het Nederlands en jarenlang was hij het hoofd van de landelijke examencommissie voor Middelbaar Nederlands A & B.
Dit album geeft een korte indruk van zijn leven, vooral in de tijd voor de oorlog in het toenmalige Nederlands Indie.
–+++–
N.C.H. WIJNGAARDS Paintings / Schilderijen
Zelfportret van Vader
My Father, Dr N.C.H. Wijngaards (1911-1978), was a university level lecturer and author. He painted as a hobby. He left an album with photographs of his paintings. I have composed an online album of them here.
Ik heb een collectie van mijn vaders schilderijen hier gepubliceerd. De collectie is gebaseerd op een fotoalbum dat vader zelf samenstelde.
Vader schilderde voornamelijk tijdens drie perioden: voor de oorlog in Indonesie (1934-1939), na de oorlog in Baarn en Utrecht (1947-1951) en de jaren voor zijn dood in Nijmegen (1973-1974).
Look at the gallery here – Bekijk het album hier.
–+++–
Grootouders van Hoesel – van Ditshuizen
Oma van Hoesel
Mijn moeders moeder kwam uit Didam in de achterhoek. Haar naam was Lamberdina Theodora Maria van Ditshuizen. Moeders vader stamde uit een grote familie in den Bosch. Zijn naam was Johannes van Hoesel – waarnaar ik Johannes gedoopt werd.
Opa van Hoesel werkte als onderwijzer in Apeldoorn. Daar werden alle negen kinderen geboren, met moeder als de oudste. Hij kon spannende verhalen vertellen. Ik heb als jongen veel van hem geleerd. Oma van Hoesel was een lieve vrouw die een zwaar leven achter de rug had. Niettegenstaande hun eigen armoede was Oma, vooral tijdens de depressie in de jaren dertig, erg actief bij de ondersteuning van armen en behoeftigen in Apeldoorn.
–+++–
L.C.M. van Hoesel
Moeder na de oorlog
Mijn moeder, gedoopt Lamberdina Carolina Maria van Hoesel, werd in het begin altijd “Dien” of “Dientje” genoemd. Moeder had een hekel aan die naam. Toen haar eigen moeder was gestorven, veranderde zij haar voornaam als “Dietze”. Dietze was een Friese vooroudster aan mijn grootmoeders kant die door moeder erg bewonderd werd.
Door de armoede in het gezin te Apeldoorn mochten alleen de jongens van Hoesel verder studeren. Van de meisjes werd verwacht dat zij zouden trouwen. Moeder heeft dit soort vooroordeel tegen vrouwen altijd totaal veroordeeld. Als opgroeiend meisje kreeg zij persoonlijke lessen in Engels en Duits van haar Ome Frans (een broer van Oma van Hoesel) en in Nederlands Indie leerde zij ook Maleis.
–+++–
Carel WIJNGAARDS
Mijn broer Carel vlak voor hij stierf
Ik publiceer een speciaal album voor mijn broer Carel omdat hij vroeg gestorven is en veel latere familieleden hem nooit gekend hebben. Carel werd elf maanden voor mij geboren in Sragen. Wij zijn altijd hele goede vrienden geweest die geen geheimen voor elkaar hadden. Toen Carel in 1948 besloot missionaris te worden, sloot ik mij bij hem aan. Wij studeerden samen in het klein-seminarie in Hoorn.
Carel was een fijne kerel. Hij had vaak meer lef dan ik. Hij hield van dieren en kon met iedereen goed opschieten. Ik heb hem erg gemist. Toen een routine scan voor TB in 1951 kanker in de longen aangaf, was het al te laat. Hij stierf een paar maanden later.
–+++–
INDIA 1963-1976 & 1984-1990
JYOTIRMAI
With guests from abroad, visiting a Jyotirmai village.
Although my chief task was teaching in St John’s Regional Seminary, I helped found a pastoral planning body that coordinated the Church’s new projects in all dioceses of Andhra Pradesh. It was known as Jyotirmai. Jyotirmai submitted each year an overall plan to 5 European aid agencies.
This programme benefited especially the small villages where new converts joined. It resulted in thousands of small prayer huts being built, catechists provided with a buffalo or sowing machine, grants for children to get an education in small boarding schools. Read my biography for more details.
AMRUTHAVANI
Offerande bij de Eucharistieviering in Amruthavani
While I worked in St John’s Regional Seminary in Ramantapur near Hyderabad, I founded a Communication Centre – Amruthavani – that provided services for all the eight dioceses of Andhra Pradesh. We ran correspondence courses, prepared radio programmes, developed slides for catechetics and printed books and pamphlets. The language we used in all this was Telugu.
I publish here a precious collection of b&w pictures of all staff members at Amruthavani when I took leave of it in 1976 because I had been elected Vicar General of the Mill Hill Missionaries.
–+++–
ENGLAND 1983 till now
Housetop Team and Friends
Jackie with Della
After my spell as Vicar General of the Mill Hill Missionaries (1976-1982) I founded Housetop in London. It was a communication centre that served mission areas around the world. In the beginning we produced video courses for adult faith formation. Our Walking on Water series was co-produced with 14 countries around the world. Later, we began to specialise on issues requiring reform in the Catholic Church such as the ordination of women as priests and sexual ethics.
This is a random collection of our team members and friends throughout the years.
–+++–
Jackie & Hans
Jackie and I on holidays
Jackie and I have both been involved in building up Housetop over the years. Our work often took us abroad. Once we got married – in 199 – we also travelled to many countries on holidays. This collection shows a few sample photographs of us during various journeys. The selection is completely random. I intend to publish some more structured picture galleries later.
–+++–
More galleries to follow!